महामारी- कविता
महामारी कठिनाई र त्रास यो विश्वले खप्पनुपर्ने कति ? हाम्रै पुस्ताले रहेछ भोग्नुपरेको दुख भएजती कहिले भुकम्प र नाकाबन्दी त कहिले कोरोनाको डर मान्छे देख्दा मान्छे भाग्नुपर्छ कस्को गर्नु भर ? सोत्तर भयो जनमानव, निरही रह्यो सरकार आँखा अगाडि जनता मरेको हेर्ने नेताहरु बेकर ! जनता मरेका हैनन, राज्यले गरेको हत्या हो भन्छु म त कर तिर्दा पनि उपचार नपाएर जनतालाइ भयो खत ॥ लकडाउन भनी गरिबहरु भोकै सुत्नुपर्ने फाइदा उठाइ नेताहरु घुसखोरी गर्ने छिमेकी राष्ट्रले दिएको सहयोग समेत छैन जनतालाई जनता मारी भुँडी भर्छन पचाएर हिनतालाई । रोगले होइन जनता आज भोकले मरिराछन् महामारिले निम्त्याएको ऋणको खाल्टोमा फसिराछन् जनताको हातमुख जोडिदिने छैन कोहि सपूत भोट मात्र माग्ने, काम केही नगर्ने, भए सबै कपुत ॥ पढाइ भयो अस्तव्यस्त एउटै कक्षामा पटक पटक फोन त नलाग्ने देशमा चलिराछ अनलाइन क्लासको चटक कती गारो विद्यार्थीलाई स्रोतसाधन छैन केही पनि अनलाइन पढाएर फिजिकल परीक्षा लिन्छन् मूर्खहरु त्यहि पनि ॥ स्वास्थ र समयलाइ मध्यनजर गरि केही विकल्...