नेपाली साहित्यिक जगत

कुनै समय उसका ती तस्बीरले भरिने मेरो त्यो एलबम आज उनको एक तस्बीरको लागि तड्पि रहेछ कुनै समय नजिक आउँदा अतासिदै ढुकढुकाउने यो मुटु आज उस्कै याद मेटाउन खोजिरहेछ  दुरी यति बढाएछौ कि तिमीले तिम्रो नाम लेख्दा रमाउने यो मन आज तिम्रै आवाज देखी टाढा भाग्न खोजिरहेछ ।।   समय त्यो पनि थियो  जब उस्को घरको बाटो हिड्दा मुटुको ढड्कन एकास्सी बढ्थ्यो यि नयनले हरपल उसैलाई नै खोज्थ्यो तर समयले यसरी कोल्टे फेरीदियो हामी दुईको बाटो गन्तव्य नपुग्दै सकियो   दोष सायद मेरो पनि थियो होला तिम्रो एक मुस्कानलाई माया सम्झी आफ्नै दिललाई लिलाम गर्न पुगेछु तिमीलाई त बस पलभरको साथ चाहिएको रहेछ मैले त हामी दुइको सुन्दर संसार नै बुन्न थालेछु तिमीले त मलाई यति भ्रम मा उल्झ्याएछौ तिम्रै मिठो सपनामा रमाउने यो मन आज तिम्रै आवाज देखी टाढा भाग्न खोजिरहेछु ।। तिम्रै मिठो सपनामा रमाउने यो मन आज तिम्रै आवाज देखी टाढा भाग्न खोजिरहेछु ।।                                                ...

 सपनाको खोजी सपना कति प्यारो छ है त्यहि सपनालाई अङ्गाल्दै टाढा जानु छ दुःख मात्र होइन साथी खुसीले घरको छानो छाउनु छ   त्यो कालो बादलको डरले कति बस्नु अब हिम्मत गरेर त्यो झ्याल खोल्नु छ अनि सुर्यको तेज प्रकाशले त्यो जीवन उज्यालो पार्नु छ ।।   जीवनको मोडमा कैयौँ बाधा आए पनि हरेस नखाइ अघि बढ्नु छ दुनियाले लडाउन खोजे पनि उठेर संसार जित्नु छ कुरा काट्छन दुनिया ले – काट्न देऊ । तिमीलाई त बस आफ्नो आमाको ओठमा मुस...

 तिम्रो मायामा .....!! आज खोला नाला पनि सुन्य देख्छु सधै झुल्ने ती धानका वालाहरु पनि आज मौन देख्छु समयपनि खै किन हो आज रोके झै लाग्छ सधैँ खुशी हुने मेरो मन आज अशान्त झै भाछ ॥ चोट लागि घायल भएको भए, सायद निको हुनेथ्यो यो घाउ तर चोट त मेरो मुटुमा लाग्यो, यसको ओखती खै कहाँ पाऊ सोचेको थिए मायामा संसार जितुला भनि तर भ्रममा परेको रैछु म त, खोसियो त्यै सानो परिवेश पनि ॥ सुन्दर फुलबारीका अनेकौ फुलहरु मध्ये  तिमी त सुन्दर गुलाव हौँ म त केवल तिम्रै वरिपरि उम्रिएको जङ्गली झार हुँ त्यसैले त होला, तिमी त महलमा सजिन्छौँ म भने सधैँ कुनामा बसि तिमीलाई मात्र सम्झिन्छु ॥ चोखो मेरो मायाको सामु तिम्रो धन ठुलो हुनपुग्यो साचो मायाले लेखेको पत्र तिम्रो लागि सादा कागज भयो सँगै खाएका ती वाचा कसम, आज केवल मिठा यादमा सिमित छन् सधै तिम्रो आेठमा मुस्कान चाहान्थे, आज आफ्नै हाँसो कतै हराएका छन् ॥ दोष तिमीलाई दिन चाहान्न, समय नै दुश्मन भएपछि के नै लाग्छ र कसैको यहाँ जब आफ्नाले नेै पराई ठानेपछि सधै खुशि रहनु प्रिय, मुस्कान हट्न नदिनु ओठमा तिमीले छाडि गएपनि, म छु सधै तिम्रो साथमा तिमीले छाडि गएपनि, म छु सधै ति...

  कति सजिलो छ है कसैलाई माया लगाउन त्यति नै कठिन हुदो रहेछ , कसैलाई बिर्सिन वाचा कसम त बस क्षणिक रहेछ यहाँ थोरै खुसिको लागि पनि अल्झिदो रहेछ जीवन ।।   कति सजिलै बदलिए यि परिवेश र पाखाहरु अनि कति सजिलै बदलियौ तिमी र तिम्रा वाचाहरु चटक्कै बिर्सिएर ती सारा वाचा , कसम र यादहरु अचानक कहाँ हरायौ तिमी छोडि आँशुले भरिएका उपहारहरु ।।   माया त तिमीले पनि गर्थ्यौ नि प्रिय ? आखिर परीक्षा मेरो मात्र किन ? म पनि त खोला तर्दै थिए , एकलै किनारमा पुग्यौ किन ? पौडि खैल्न आउदैन , थाहा थियो तिमीलाई आखिर किनारमा बाधिँएको   डोरी फुकायौ किन ?   धेरै वर्ष बितिसकेछ तिम्रै प्रतिक्षामा टोलाइरहन्छु अझै पनि म तिम्रै कल्पनामा जहाँ छौ खुसि हुनु , मुस्कुराईरहनु प्रियतमा बिर्सिए नि तिमीले मलाई तिमी त छौ नि मेरो सम्झनामा सधै रहिरहने छौ मेरो सम्झनामा ।।   लेखकः सुनिल महतो   अन्य मार्मिक कविताहरू : पर्खाइ भाग - १  प्रियसिलाई पत्र आकाश रोइहेछ माया लाउन छोडिसके

म त पराई भए   ...........। त्यो कालो औँसीको रातमा म त केवल छाया भएँ सँगै तिमी छौ , र पनि म त पराई जस्तो भएँ ।।   सधैँ चम्किने त्यो जूनले पनि आज किन मुख छोपि दिए हिजो मात्र बोलेको थिए , आज छिनमै पराई भएँ ।।   देखावटी रैछ तिम्रो माया सपनाबाट बल्ल बिउँझेँ तिमी मै संसार देख्छु भन्थी , म त आज पराई भएँ   सँगै तिमी छौ , र पनि म त पराई जस्तो भएँ म त पराई नै भएँ ।।                                                                        -  सुनिल महतो

  प्रियशीलाई पत्र.... मुटुभरिका ति भावनाहरुलाई सङ्गालदै एउटा गीत बुन्दैँछु मेरी दिलकी रानी उनि, उनै प्रियशीलाई आज पत्र लेख्दैँछु, दिलभित्र लुकेका ती मायाका शव्दहरुले गीतलाई सजाउदैँछु, मेरी दिलकी रानी उनि, उनै प्रियशीलाई आज पत्र लेख्दैँछु ॥ थाहा छैन कहाँबाट खोजी ल्याउ ती शव्दहरु  जसले तिम्रा सुन्दरताको वयान गर्न सकून, जसले तिम्रा ती कोमल मनमा मायाका वहार ल्याउन सकून । मायाका ति शव्दकोशहरुमा तिनै शव्दहरु खोज्दैँछु, भेटिएका तिनै शव्दहरुलाई मायाको धागोले उन्दैँछु, मेरी दिलकी रानी उनि, उनै प्रियशीलाई आज पत्र लेख्दैँछु, सपनिमा तिमिलाई नै देख्छु, हरेक पल तिमीलाई नै सम्झन्छु मायाको यो सागर कति ठुलो, अब त यसैमा डुब्न चाहान्छु, कस्तो मिठो आभास हो यो, अब यसैमा हराउन चाहान्छु, मेरो जीवनको पानाहरुमा पनि तिम्रै नाम लेख्दैँछु मेरी दिलकी रानी उनि, उनै प्रियशीलाई आज पत्र लेख्दैँछु ॥ तिमीसँग विताएका पलहरु ,आहा कति प्रिय, अनि कति मिठा तीनै पलहरुलाई अङगालदै आज यो प्रित उन्दैँछु मेरा यिनै शव्दहरुले तिम्रो दिलमा बसाई सर्न खोज्दैँछु मेरी दिलकी रानी उनि, उनै प्रियशीलाई आज पत्र लेख्दैँछु मुटुभरिका ती ...

कहि हराएका कहानीहरु..... (भाग : २)  जहिले मुस्कान मात्र रही रहने तेरो मुहार कहिले देखाईनस् त्यो पछाडि लुकेको बेथा हर समय ठट्टा गर्ने त कहिले भन्न चाहिनस् तैंले जैले भोगिरहेको दुःखको कथा  मेरो सबै प्रश्नको उत्तर हुन्थे तँ सँग तर तैंले आफ्नै जीवनको उत्तर भेट्न सकिनस् म उदास हुँदा हँसाउन खोजिरहने तँ कैले आफ्नै मनको उदासीता मेट्न सकिनस्स सबैलाई माफ गर्न सिकाउने तैँले कहिले आफैलाई बिना गल्तीको पनि माफ गर्न सकिनस् मेरो मुस्किल समयमा भर दिने त आफ्नो कठिन परिस्थितिमा पनि कैले मेरो भर परिनस् मलाई कुलतमा नलाग भन्ने तँ आज मलाई थाहा छैन तर कुनै गल्लीको कुनामा लागूपदार्थ सेवन गर्दै छस् आज तेरो बाहिरी इन्द्रिय र अंग त जिउँदो होलान् तर भित्र भित्र त मर्दै छस् मलाई ज्ञात छैन न त तैँले भनिस तँ बद्लिन् के कुरा को जोड थियो पारिवारिक समस्या थियो या तेरो प्रेमको वियोगको तोड थियो तर जे थियो त्यो कुराले हाम्रो मित्रतालाई कहिले नसोचेको मोड दियो मेरा त यो काल्पनिक कथा होला तर यसै गरी एउटा सानो घटनाले उमंगले भरिपुर्ण जीवन बनाइदिन्छ रित्तो सुमधुर सम्बन्ध कसैको पीडा नबुझिदिदा भै दिने गर्छ तीतो त्यसैले सु...

 सायरी सङ्ग्रह सायरी १  : दृष्टिकोण आँखामा फूल राखेर हेर संसारलाई  सुन्दर स्वर्ग देख्नेछौ ! आँखामा काँडा राखेर हेर संसारलाई कुरुप नर्क देख्नेछौ ! कति काँडाले मात्र हेरेर आफ्नै आँखा बिझाउँछौ ? एक चोटी फूलले हेरन, सारा सजीव तिमीतिरै मुस्कुराइरहेको देख्नेछौ । किनकि,   संसार आफू अन्सार ॥ लेखक : प्रजिता खनाल सायरी २ : मनको चाहा विहानिको निद्रा खुलोस सिर्फ तिम्रो सासले, " सानु उठ न ढिलो भयो " भन्ने बोलीको मिठासले ! " ह्या, नकराउ " भन्दै रिसाएर कोल्टे म फेर्दा, मेरो रिस शान्त पार्न तिमीले मलाई अङ्गालोमा बेर्दा,  कस्तो होला त्यो पल हाम्रो सम्झदा नै प्यारो । " उठेपछि एक छिन सुत न " भनेर नाडी तान्दै मेरो।।। लेखक : प्रजिता खनाल री सायरी ३ : सपना मेराे सपना सायद यो बादल जस्तै  आज बिलाएर जान्छ त भोली  फेरी फर्केर नयाँ बनी आउँछ मेराे भाग्य सायद यो हावा जस्तै  कहिले सितल बतास त कहिले यसले आधिहुरि ल्याउँछ अनि सायद मेराे जीवन यो निलो आकाश जस्तै  कहिले यसमा सेता सुन्दर बादल  त कहिले कालो गज्रिने बादल छाउँछ ॥ लेखक: आशेस भट्टराई

कहि हराएका कहानीहरु..... भाग :१ ओइ सुन त  किन त आफ्नो संसार ठानी आर्काको सपनाको संसारमा रमाउँदै छस् किन तैंले प्राप्त नगरेको चीज गुमाउनु पर्छ भनी डराउँदै छस् के तेरा ती सपना अनि रहर त्यति सस्तो छ र संघर्ष गर्न छाड्छस् रे! के जिन्दगी तैंले सोचे जस्तो छ र? संसार जित्ने सोच राख्ने कलिला दिमाग तेरा सिर्फ एक पाना नपल्टिदैमा फाल्छस् रे पूरा जिन्दगीको किताब खेरा मैले त सोचेको थे पंखा नपलाएका कलिला सपना पूरा गर्न तँ लड्छस् होला बाधा अर्चनालाई बाटो लगाई अघि बढ्छस् होला तर तेरो सपनाको महल पनि पिधमा घाउ लागेको काच् को गिलास सरी रहेछ तैंले खनाएका रहरका तरल सबै बेर्थ बगी गएछ  मौन छस् अब बोल्दैनस् आफ्नो मार्ग भेटी सकिस् रे शान्तिको पथ रोजिस् अनि रहरका घाँटी रेटी सकीस् रे तेरा मासुम रहर तेरा चिता सँगै जली गयो होला तेरा सपना अब आधा बाटो मै स्तब्ध भयो होला अब तेरा याद पनि तेरा आस्थि झै सेलाउदै जान्छ मित्र तेरो तस्बिर अब केवल भित्तामा टागिने छ  अनि यही कुरा को भय ले खाँदै छ मुटु भित्र भित्र  ॥ लेखक : आशेस भट्टराई

  तिर्खा कहिले प्रेमको गर्मियाममा वाफिनुपर्ने रहेछ कहिले प्रेमको चिसो ठण्डिमा कक्रिनुपर्ने रहेछ भारी मनमा कैंयौं इच्छा लुकाइ हाँस्नुपर्ने रहेछ झनक्क उठेको रिसलाई प्रेममा बदल्नुपर्ने रहेछ कोही अन्जान व्यक्तिको खुशीमा.. कोही अन्जान व्यक्तिको खुशीमा आफ्नो खुशी खोज्नुपर्ने रहेछ सम्पन्न त के पो छ र हजुर, जे छ त्यसमा रमाउनुपर्ने रहेछ नचाहदा नचाहादै पनि विछोडको यो महामारी भोग्नुपर्ने रहेछ त्यसैले त महोदय, सधैं बर्खाको मात्र होइन कहिले काँही तिर्खाको माया पनि मिठो हुने रहेछ कहिले काँही तिर्खाको माया पनि मिठो हुने रहेछ ॥ लेखक : प्रजिता खनाल भीमढुङ्गा, काठमाडौं

  जिन्दगि ज्युँदै छु.....। समयको वेग सङ्गै बग्दै छु आज समयले जता दोह्रोयाउछ  त्यतै लाग्दैछु आज  थाहा छैन कुन ठाँउमा पुगेर रोकिन्छ जिन्दगानी रोदन बिच छिनभरको हासोँको लागि ज्युँदै छु आज ॥ सङघर्ष विना जीवन चल्दो रहेनछ साथी यो त जीवनको नियम नै हो मानो भर खुसीको पाउन यहाँ एक पाथी आँशु बगाउनु त सामान्य जस्तै हाे त्यसैले त साथी मानाे भर खुसी काे लागि ज्युँदै छु म आज ॥ सुख र दुःख को भुमरिमा अल्झेको जिन्दगि मेरो थाहा छैन कहिले निस्किन्छु दुखै गरेर भएता पनि  सफलताको ताज एक दिन अवश्य लगाउनेछु त्यसैले त साथी छिनभरको हासोँको लागि मरेर भएनि ज्यूँदै छु ॥ लेखक : सुनिल महतो

 बिहान अनि रातमा पनि तिम्रै सपना हरपल यादमा आउने तिम्रो सपना गहभरि आशु हुनु हो सपना निदरिमा पनि आँखामा आउने हो सपना। रुवाऊनु र हसाउनु हो सपना दिनभरी रोइ हत्केलाले आशु पुछ्नु हो सपना पाउनु र गुमाउनु हो सपना रातभर उसकै यादले सताउनु हो सपना मायामा आशा हो सपना पिडामा शान्ति हो सपना तिमीलाई पाउनु खोज्नु हो सपना यादमा पागल बनाउनु हो सपना ॥                                         लेखक : केशव घिमिरे

 स्वार्थी दुनिया मानव आज किन छन है स्वार्थी सुन्नदैनन् कसैको उपदेश र अर्ति सबै जना आफ्नो भलो मात्र चाहान्छन सबैलाई टेकी ऊ अघि बढि रहन्छ। आजका मानिस किन छन है यस्ता आफु आफुमा पारिरहेछन अनेकता मनमा उब्जिरहेछ मेरो प्रश्न एउटा किन भयो होला मानिसको जन्म यो भूमिमा? गुणको पनि अवगुण हुदो रहेछ आज बाँच्नै ग्राह्रो हुदो रहेछ असल भइ मानिस माझ अरूको भलाई सोच्नेहरू रहेछ कम मात्र आफ्नै आफन्तले पनि घोप्दो रहेछ छुरा पेट भित्र।। समाजको यस्तो विकृतीको गर्नुपर्छ अन्तय अब भइ सधै नि:स्वार्थी बनौँ सभ्य मानव भइ सधै नि:स्वार्थी बनौँ सभ्य मानव।।। लेखक : सुनिल महत्तो