नेपाली साहित्यिक जगत

 तिम्रो मायामा .....!! आज खोला नाला पनि सुन्य देख्छु सधै झुल्ने ती धानका वालाहरु पनि आज मौन देख्छु समयपनि खै किन हो आज रोके झै लाग्छ सधैँ खुशी हुने मेरो मन आज अशान्त झै भाछ ॥ चोट लागि घायल भएको भए, सायद निको हुनेथ्यो यो घाउ तर चोट त मेरो मुटुमा लाग्यो, यसको ओखती खै कहाँ पाऊ सोचेको थिए मायामा संसार जितुला भनि तर भ्रममा परेको रैछु म त, खोसियो त्यै सानो परिवेश पनि ॥ सुन्दर फुलबारीका अनेकौ फुलहरु मध्ये  तिमी त सुन्दर गुलाव हौँ म त केवल तिम्रै वरिपरि उम्रिएको जङ्गली झार हुँ त्यसैले त होला, तिमी त महलमा सजिन्छौँ म भने सधैँ कुनामा बसि तिमीलाई मात्र सम्झिन्छु ॥ चोखो मेरो मायाको सामु तिम्रो धन ठुलो हुनपुग्यो साचो मायाले लेखेको पत्र तिम्रो लागि सादा कागज भयो सँगै खाएका ती वाचा कसम, आज केवल मिठा यादमा सिमित छन् सधै तिम्रो आेठमा मुस्कान चाहान्थे, आज आफ्नै हाँसो कतै हराएका छन् ॥ दोष तिमीलाई दिन चाहान्न, समय नै दुश्मन भएपछि के नै लाग्छ र कसैको यहाँ जब आफ्नाले नेै पराई ठानेपछि सधै खुशि रहनु प्रिय, मुस्कान हट्न नदिनु ओठमा तिमीले छाडि गएपनि, म छु सधै तिम्रो साथमा तिमीले छाडि गएपनि, म छु सधै ति...

  कति सजिलो छ है कसैलाई माया लगाउन त्यति नै कठिन हुदो रहेछ , कसैलाई बिर्सिन वाचा कसम त बस क्षणिक रहेछ यहाँ थोरै खुसिको लागि पनि अल्झिदो रहेछ जीवन ।।   कति सजिलै बदलिए यि परिवेश र पाखाहरु अनि कति सजिलै बदलियौ तिमी र तिम्रा वाचाहरु चटक्कै बिर्सिएर ती सारा वाचा , कसम र यादहरु अचानक कहाँ हरायौ तिमी छोडि आँशुले भरिएका उपहारहरु ।।   माया त तिमीले पनि गर्थ्यौ नि प्रिय ? आखिर परीक्षा मेरो मात्र किन ? म पनि त खोला तर्दै थिए , एकलै किनारमा पुग्यौ किन ? पौडि खैल्न आउदैन , थाहा थियो तिमीलाई आखिर किनारमा बाधिँएको   डोरी फुकायौ किन ?   धेरै वर्ष बितिसकेछ तिम्रै प्रतिक्षामा टोलाइरहन्छु अझै पनि म तिम्रै कल्पनामा जहाँ छौ खुसि हुनु , मुस्कुराईरहनु प्रियतमा बिर्सिए नि तिमीले मलाई तिमी त छौ नि मेरो सम्झनामा सधै रहिरहने छौ मेरो सम्झनामा ।।   लेखकः सुनिल महतो   अन्य मार्मिक कविताहरू : पर्खाइ भाग - १  प्रियसिलाई पत्र आकाश रोइहेछ माया लाउन छोडिसके

म त पराई भए   ...........। त्यो कालो औँसीको रातमा म त केवल छाया भएँ सँगै तिमी छौ , र पनि म त पराई जस्तो भएँ ।।   सधैँ चम्किने त्यो जूनले पनि आज किन मुख छोपि दिए हिजो मात्र बोलेको थिए , आज छिनमै पराई भएँ ।।   देखावटी रैछ तिम्रो माया सपनाबाट बल्ल बिउँझेँ तिमी मै संसार देख्छु भन्थी , म त आज पराई भएँ   सँगै तिमी छौ , र पनि म त पराई जस्तो भएँ म त पराई नै भएँ ।।                                                                        -  सुनिल महतो

माया लाउन छोडीसके …… भयो अब लेख्दिन ती पत्र अनि चिठीहरु  कोर्दिन अब यी हातले तिम्रा कोमल नयनहरु  छार्दिए सम्झिन अब ती बितेका पलहरु  सुकिसके अब मेरा आँखाका ती आँशुहरु ॥ पत्र‌ के‌ लेख्नु जब लेख्ने कुरा सकिसकेँ तिम्रो नयनमा केवल तिखो कडा बनिसकेँ सम्झना नै बस् थियो एउटा साहारा त्यो पनि खै किन धारिलो छुरा बनिसके ।। यात्रा जीवनको अनौठो छ, माया बिना अपुरो साथ दिन्छु भन्ने नै यहाँ राख्छन नाता पराईको  आँशुले भिजेका परेली मेरा अब सुक्न थालीसकेँ एकलास त्यो ठाउँमा कठै जीउदो लाश बनिसकेँ ।। प्रश्न के गर्नु अब, जब यी चोटहरुले उत्तर दिसके‌ तिम्रो नाम यो हृदयबाट अब मैले मेटीसकेँ बाँकी थिए केवल तिम्रा ती तीता-मिठा यादहरु  त्यो पनि वर्षा को पानीमा अब बगिसके ।। अब छाडिदिए मैले माया लाउन - काल्पनिक कुरामा समय फाल्न   यो दिललाई मैले सन्दुकमा बन्द गरिसकेँ  भो अब मैले माया लाउन छोडीसकेँ  हो मैले माया लाउन छोडीसकेँ ।। - सुनिल महतो 

 आकाश रोइरहेछ .....! के भयो त्यो बादललाई आज ऊ एक्लै मौनतामा अल्झिरहेछ उसका ती दुःखका वेदनाहरू झरी बनी पृथ्वीमा झरीरहेछ त्यही झरीमा रुझ्दै आज म हिँडिरहेछु उता आकाश रोइरहेछ त यता म आफ्ने आँशु पिइरहेछु ॥ हावा संगै उडी जाने त्यो बादल उडेर खै कुन ठाँऊमा पुग्छ जहाँ नेर पुगे पनि, त्यो कालो छाया आफैं सँग लान्छ बादल जस्तै भएको छु, समयको बताश सँगै उडिरहेछु दिलको भारी बिसाउ कहाँ , विसाउने चौतारी खोजिरहेछु उता आकास रोइरहेछ त यता म आफ्नै आँशु पिइरहेछु ॥ एक दिन त्यो कालो बादललाई चिर्दै घामका मधुर किरणले यो मुटुलाई छुनेछ रोइरहेको त्यो आकाशले पनि हसिलो मुहार फेर्नेछ  ती हृदयपनि दुःखको भारी विसाई चैनको सास फेर्नेर्छ हो म त्यही दिनको पर्खाईमा छु जव निलो आकाश मुनी सयौँ फुल फुल्नेछ किनकि रात पछि दिन अनि दुःख पछि सुख अवस्य आउने छ त्यो दिन अवस्य आउने छ ॥ - सुनिल महतो