Parkhai (पर्खाइ) : Nepali Sad Love Poem

पर्खाइ

उठलानकी तिम्रा ती पाइला भनी

क्षितिज पारी कुरिरहेछु

विडम्बना! बाटो तिम्रो मोडिसकेछ

पागल म! तिमीलाई नै पर्खी रहेछु ॥

तिमी आउछौ भन्ने झुठो आशमा

कतिन्जेल मनलाई सम्हाल्न सक्छु र म ?

एक झलक तिम्रो, हेर्न पाउँ भनी यी नयनले

अझै पनि तिमीलाई नै पर्खी रहेछु म ॥

समयले तिमीलाई कहाँ, मलाई कहाँ पुरायो

नङ्ग र मासु जस्ता हामी, एकै छिनमा पराइ बनायो

भन्छन् बगेको खोला पनि फर्किन्छन् रे एकदिन

फेर्लाकी कोल्टे समयले भनि, पर्खिरहेछु त्यो दिन ॥

क्षितिज पारी त्यो पिपलुको रुख मुनि

आइदिनु प्रिय सम्झिएर तिमी

पर्खिरहेछु म आज, पर्खिरहनेछु जुनि जुनि

पर्खिरहेछु म आज, पर्खिरहनेछु जुनि जुनि ॥

- सुनिल महतो

अन्य मार्मिक कविताहरू :

• प्रियसिलाई पत्र
• आकाश रोइहेछ
• माया लाउन छोडिसके